پایداری کشاورزی در نظامهای اقتصادی و جایگاه آموزش و ترویج کشاورزی در آن
پذیرفته شده برای پوستر
عنوان دوره: دومین کنگره علوم ترویج و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی ایران
نویسندگان
دانشگاه زنجان
چکیده
یک اصل مهم در توسعه پایدار، پایداری کشاورزی است که سلامت و تداوم تولیدات کشاورزی و تا حد زیادی حفظ و ارتقاء محیط زیست
به آن مربوط می شود. طی دو قرن اخیر، مخصوصاً از آغاز دهه 1950 میلادی با کمک فناوریهای نوین در زمینه تأمین غتاای ممعیتت روزافت ون
مهان، پیشرفت زیادی حاصل شده است و لیکن مشکلات زیست محیطی نظیر آلودگی آب، خاک، هوا و نگرانی مصتر کننتدگان از ستلامت و
کیفیت مواد غاایی از عوارض منبی این پیشرفت بوده است. لاا دولتها و دانشمندان برای مقابله با بحران گرسنگی رفته رفتته بته فکتر استتفاده از
فرآورده های شیمیایی پرقدرت تری شدند تا قادر به مقابله با آفات باشد. در کشورهای پیشرفته که منابع غاایی فراوان، رشتد متعتادج ممعیتت و
بودمه کافی برای حفظ محیط زیست شان ومود دارد، امروزه مصر چنین فرآورده هایی روز به روز کاهش می یابد. اما در کشتورهای در حتاج
توسعه مشکلات عمیقی گریبانگیر کشاوزان می باشد که موضوع حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست را تحت الشعاع قرار می دهد. تحقیقتات
نشان می دهد در اکثر این کشورها نظام کشاورزی متداوج سبب بروز مشتکلات زیستت محیطتی در ستطا مهتان گردیتده و افت ایش تولیتدات
کشاورزی، توازن و تعادج اکوسیستمهای طبیعی را تغییر داده و ضمن کاهش پایداری نظامهای زراعی باعث مت ل ج شدن موامتع روستتایی و کتلاً
محیط زیست شده است. مطالعات انجام شده در برخی کشورها از ممله هندوستان حاکی از آن است که علیرغم رشد زیتاد بختش کشتاورزی در
سالهای اخیر، امید به تداوم آن زیاد نیست. در ایران نی به دلیل نیاز به اف ایش تولیدات داخلی و ملوگیری از کاهش واردات مومب شده که طتی
سالهای اخیر کشاورزان به صورت بی رویه از نهاده های گوناگون مخصوصاً سموم و کودهتای شتیمیایی استتفاده نماینتد. ایتن امتر باعتث ایجتاد
ناپایداری نظام زراعی، کاهش عملکرد زمینهای کشاورزی و مسائل عدیده زیست محیطی گردیده است. آنچه که امتروزه مهتم استت، پایته ریت ی
نوعی کشاورزی پایدار است که با کمترین ه ینه اقتصادی و امتماعی قادر به تأمین نیازهای روزافت ون متقاضتیان محصتوکت کشتاورزی و متواد
غاایی باشد. کشاورزی پایدار متکی بر روشهایی است که با اعماج اصوج صحیا مدیریت م رعته و متدیریت تلفیقتی کنتترج آفتات، از ستموم و
کودهای شیمیایی به مقدار کم و بطور بهینه استفاده می شود. در این نظام ضمن انجام فعالیت های کشاورزی و بهره وری حیوانی و نباتی، کیفیتت
و سلامت محیط زیست و پویایی اقتصادی و امتماعی بصورت یکجتا متورد تومته قترار متی گیترد. ملتب حمایتت و مشتارکت کشتاورزان در
مقوله ای است که تحت تأثیر نظام اقتصادی موامع قرار دارد. از ستوی (LEISA) بکارگیری شیوه های کشاورزی پایدار با نهاده های کم خارمی
دیگر فرآیند توسعه پایداری در بخش کشاورزی بسیار گسترده و پیچیده است و عوامل متعدد و بی شماری در این مقوله مؤثرند که از ممله آنهتا
آموزش و ترویج کشاورزی است. نقش آموزش و ترویج کشاورزی را می توان از مهات مختلف مورد بررسی قرار داد :
1. از مهت آماده سازی ذهنی و فکری کشاورزان و خانواده آنان.
2. از مهت آماده سازی ذهنی و فکری برنامه ری ان، سیاستگااران و مجریان استراتژی های کشاورزی
این تحقیق با بررسی منابع کتابخانه ای و از نوع توصیفی کاربردی به تبیین پایداری کشاورزی و نظامهای اقتصادی و نقش آمتوزش و تترویج
کشاورزی در بکارگیری روشهای آن می پردازد.
به آن مربوط می شود. طی دو قرن اخیر، مخصوصاً از آغاز دهه 1950 میلادی با کمک فناوریهای نوین در زمینه تأمین غتاای ممعیتت روزافت ون
مهان، پیشرفت زیادی حاصل شده است و لیکن مشکلات زیست محیطی نظیر آلودگی آب، خاک، هوا و نگرانی مصتر کننتدگان از ستلامت و
کیفیت مواد غاایی از عوارض منبی این پیشرفت بوده است. لاا دولتها و دانشمندان برای مقابله با بحران گرسنگی رفته رفتته بته فکتر استتفاده از
فرآورده های شیمیایی پرقدرت تری شدند تا قادر به مقابله با آفات باشد. در کشورهای پیشرفته که منابع غاایی فراوان، رشتد متعتادج ممعیتت و
بودمه کافی برای حفظ محیط زیست شان ومود دارد، امروزه مصر چنین فرآورده هایی روز به روز کاهش می یابد. اما در کشتورهای در حتاج
توسعه مشکلات عمیقی گریبانگیر کشاوزان می باشد که موضوع حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست را تحت الشعاع قرار می دهد. تحقیقتات
نشان می دهد در اکثر این کشورها نظام کشاورزی متداوج سبب بروز مشتکلات زیستت محیطتی در ستطا مهتان گردیتده و افت ایش تولیتدات
کشاورزی، توازن و تعادج اکوسیستمهای طبیعی را تغییر داده و ضمن کاهش پایداری نظامهای زراعی باعث مت ل ج شدن موامتع روستتایی و کتلاً
محیط زیست شده است. مطالعات انجام شده در برخی کشورها از ممله هندوستان حاکی از آن است که علیرغم رشد زیتاد بختش کشتاورزی در
سالهای اخیر، امید به تداوم آن زیاد نیست. در ایران نی به دلیل نیاز به اف ایش تولیدات داخلی و ملوگیری از کاهش واردات مومب شده که طتی
سالهای اخیر کشاورزان به صورت بی رویه از نهاده های گوناگون مخصوصاً سموم و کودهتای شتیمیایی استتفاده نماینتد. ایتن امتر باعتث ایجتاد
ناپایداری نظام زراعی، کاهش عملکرد زمینهای کشاورزی و مسائل عدیده زیست محیطی گردیده است. آنچه که امتروزه مهتم استت، پایته ریت ی
نوعی کشاورزی پایدار است که با کمترین ه ینه اقتصادی و امتماعی قادر به تأمین نیازهای روزافت ون متقاضتیان محصتوکت کشتاورزی و متواد
غاایی باشد. کشاورزی پایدار متکی بر روشهایی است که با اعماج اصوج صحیا مدیریت م رعته و متدیریت تلفیقتی کنتترج آفتات، از ستموم و
کودهای شیمیایی به مقدار کم و بطور بهینه استفاده می شود. در این نظام ضمن انجام فعالیت های کشاورزی و بهره وری حیوانی و نباتی، کیفیتت
و سلامت محیط زیست و پویایی اقتصادی و امتماعی بصورت یکجتا متورد تومته قترار متی گیترد. ملتب حمایتت و مشتارکت کشتاورزان در
مقوله ای است که تحت تأثیر نظام اقتصادی موامع قرار دارد. از ستوی (LEISA) بکارگیری شیوه های کشاورزی پایدار با نهاده های کم خارمی
دیگر فرآیند توسعه پایداری در بخش کشاورزی بسیار گسترده و پیچیده است و عوامل متعدد و بی شماری در این مقوله مؤثرند که از ممله آنهتا
آموزش و ترویج کشاورزی است. نقش آموزش و ترویج کشاورزی را می توان از مهات مختلف مورد بررسی قرار داد :
1. از مهت آماده سازی ذهنی و فکری کشاورزان و خانواده آنان.
2. از مهت آماده سازی ذهنی و فکری برنامه ری ان، سیاستگااران و مجریان استراتژی های کشاورزی
این تحقیق با بررسی منابع کتابخانه ای و از نوع توصیفی کاربردی به تبیین پایداری کشاورزی و نظامهای اقتصادی و نقش آمتوزش و تترویج
کشاورزی در بکارگیری روشهای آن می پردازد.
کلیدواژه ها