پذیرفته شده برای پوستر اصل مقاله (254.44 K)

عنوان دوره: چهارمین کنگره علوم ترویج و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی ایران

¹مریم آرمند؛ ²محمدکریم معتمد؛ ³زهرا اطهری

¹دانش آموخته توسعه روستایی دانشگاه گیلان

²دانشیار گروه توسعه روستایی دانشگاه گیلان

³دانشجوی دکتری ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

سرزمین پهناور ایران به دلیل قرار گرفتن در کمربند خشکی جهان، همواره با مشکل با کم آبی مواجه بوده است. در
چنین شرایطی در بخش کشاورزی به عنوان بزرگترین و مهمترین مصرف کننده آب، باید اقداماتی در جهت افزایش
بهره وری و بهبود بازده آبیاری از طریق گسترش فناوری های آب اندوز صورت گیرد. از این رو هدف از مطالعه
حاضر، بررسی عوامل مؤثر بر توسعه و پذیرش آبیاری بارانی از سوی کشاورزان شهرستان کبودراهنگ می باشد.
رویکرد غالب تحقیق پیمایشی است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کشاورزان شهرستان کبودراهنگ است که با
استفاده از فرمول کوکران، تعداد 300 نفر از آنها از طریق نمونه گیری طبقه ای-تصادفی چند مرحله ای و به تعداد
مساوی از میان کشاورزان پذیرنده و نپذیرنده سیستم آبیاری بارانی انتخاب شدند. به منظور سنجش روایی پرسشنامه از
نظر اساتید و متخصصان مربوطه استفاده شده و برای سنجش پایایی پرسشنامه، آماره آلفای کرونباخ به کار رفته که
مقدار آن 81 درصد به دست آمده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که عوامل محیطی از قبیل سطح زیر کشت،
وضعیت دسترسی به آب، کیفیت آب و عوامل غیر محیطی از قبیل تعداد نیروی کار خانوادگی، تنوع شغلی، شرکت در
دوره های آموزشی و دانش فنی کشاورزان در زمینه مدیریت آب زراعی در پذیرش سیستم آبیاری بارانی تأثیر داشته
اند و در نهایت مدل لاجیت تخمین زده شده است. همچنین کشاورزان پذیرنده طرح، عدم توجه به آموزش زارعان و
توجیه علمی و عملی آنها پس از نصب سیستم، طراحی و اجرای نامناسب سیستم توسط شرکت ها و عدم تناسب سیستم
با شرایط محیطی را به عنوان مهمترین عوامل نارضایتی از تکنولوژی آبیاری بارانی مطرح کرده اند.

پذیرش؛ آبیاری بارانی؛ بهره برداران؛ شهرستان کبودراهنگ