پذیرفته شده برای پوستر اصل مقاله (194.3 K)

عنوان دوره: چهارمین کنگره علوم ترویج و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی ایران

¹شهلا گرجی؛ ²عبدالعظیم آجیلی؛ ³سعید محمدزاده؛ ⁴کبری شبانی

¹دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته مدیریت کشاورزی

²دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

³استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

⁴دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ترویج وآموزش دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین

توانمند کردن تا حدی به معنی قدرت بخشیدن می باشد یعنی به افراد کمک می کند تا حس اعتماد به نفس خود را بهبود دهند و نیز بر حس ناتوانی یا
درماندگی خود غلبه کنند و هم چنین در افراد شور و شوق کار و فعالیت ایجاد می شود. توانمند کردن کشاورزان برای کار و حرفه کشاورزی، باعث افزایش
کارایی و بازده تولید، آشنا کردن کشاورزان با مسائل بازاریابی محصولات تولیدی و مدیریت مزرعه و فعالیت های کشاورزی می شود که این باعث توسعه
کشاورزی می شود. بی شک آموزش های ترویجی می تواند نقش بسزایی در این توانمندسازی ایفا نماید. هدف اصلی این تحقیق بررسی دیدگاه کشاورزان
شهرستان اهواز نسبت به آموزش های ترویجی و نقش آن در توانمندسازی آنان می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بوده که به روش
پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. میزان ضریب آلفای کرونباخ 82 %محاسبه شد. جامعه آماری این بررسی، کشاورزان شهرستان اهواز می باشد
که 222 نفر، با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای گزینش شدند. نتایج نشان داد بین شیوه های آموزشهای ترویجی بیشترین تأثیر را کلاس پرورش بز و
گوسفند، آموزش یک روزه ترویج پرواربندی گوسفند و آموزش ترویج کودهای ریزمغذی و کمترین تأثیر را آموزش آشنایی با آبیاری تحت فشار در
باغات و آموزش استفاده از بقایای گیاهی در تغذیه دام در توانمند کردن کشاورزان داشته است.

آموزش؛ کشاورزان؛ آموزش های ترویجی؛ توانمندسازی